Бабам – Әхтәмов Мөхәммәтҗан Әхтәм улы 1941 елның 25 июлендә Эшче крестьяннар кызыл армиясы сафларына алына. 1942 елда беренче һәм соңгы хаты килә: “Барыгызга да кайнар сәлам! Хәлләрегез әйбәт кенә дип ышанам… Без Әлегә исән… Смоленск өлкәсендә урман эчендә госпиталь саклыйбыз… Тагын хәбәрләр булгач һичшиксез язармын!!!”

Әлегә исән… Исән… Һичшиксез язармын… Юк, башка язарга туры килми аңа! Тормышны өзелеп яраткан килеш, “Мин исән” дип күкрәк кагып кайтырга насыйп булмый… Ватаныбыз хакына батырларча һәлак була!!!