Язның матур кояшлы көне булганга, авыл җанланып киткән. Урамда, капка төпләрендә көрәк белән эшләүче карт-корыларга яз яңа көчләр алып килгән бугай. Кем белән генә очрашма хәрберсенең дә тормыштан канәгать булулары, шөкер итеп яшәүләре беленде. Ничек канәгать булмассың инде, һәр өйдә газ яна, һәр өйгә су кергән. Үзләре көлешеп әйткәндәй “сыер савасы, тирес чыгарасы юк, Кировтан китергән сөтне кибеттән генә аласы, аның өстенә шифалы авыл һавасы”.

Шушы авылда гомер итүче Рифал Каюм улы Каюмов белән озаграк сөйләшеп утырырга туры килде.

Рифал Каюмов Балтач районы Югары Сәрдек авылында күп балалы гаиләдә дөньяга килгән. Дөресрәге, унбер баланың җиденчесе булып үскән. Хәзерге вакытта мондый гаиләне күрү түгел, ишетү дә сәердер. Үз авылларында башлангыч мәктәптә укыгач, Пыжмара сигезъеллык мәктәбен тәмамлап, колхозда эшли башлаган. Мәктәптә укыган елларында ук берничә җәй комбайнчы ярдәмчесе булып эшләгән. Карусыз, тиз хәрәкәтчән малайны комбайнчылар бик яратып эшкә чакырганнар. Физик эш шактый авыр булса да, үзе әйтмешли, колхоз аны бик тиз чыныктырган. Тора-бара колхозның чын эшчесенә әверелгән. Сигезенче классны тәмамлау белән бер сезон үзе комбайнчы булып эшләгән. “Өлкән комбайнчылар бик булыштылар, аларга зур рәхмәтле мин”, – дип Рифал Каюмов ул вакытларны исенә алды.

Армиягә барыр алдыннан Балтачта укып шофер таныклыгы алган. Ул елларда шофер һөнәренә ия булу бик зур дәрәҗә һәм бәхет иде. Ике ел армия хезмәтендә шофер вазыйфасын үтәп, үзенең тәҗрибәсен арттырган. Бу елларда аңа бик күп юллар узып, күп шәһәрләрдә булырга туры килгән. Армия хезмәтен уңышлы гына тәмамлаганнан  соң, сержант Каюмов, “Аджим” совхозына килеп шофер булып урнашты һәм хуҗалык таралганчы үз һөнәренә тугры булып калды. Аның күп еллар шофер булып эшләп бай тәҗрибә туплавын, таләпчән, эшлекле булуын исәпкә алып, машиналар гаражы мөдире итеп куйдылар. Хуҗалыкның шактый еллар таралып барган гаражга яңа хуҗа килгәч, барысы да яхшы якка үзгәрде: капка-коймалар төзекләндерелде, гаражда чисталык, тәртип урнашты. Аның таләпчәнлеге аркасында, шоферлар арасында тәртип урнашып, рейсларга чыгучылар саны артты. “Кайбер чыгырдан чыккан шоферларны ул бик тиз урынына утыртты”, – диләр иде аның турында. Ул монда какшамас абруй казанды. Үзенең таләпчәнлеге белән бергә кешеләргә ярдәмгә килү, миһербанлык та хас  аңа.

– Гомерем буе үземнең яраткан һөнәрем буенча эшләдем, эшләдем генә түгел, рәхәтләнеп, эшемнән ямь табып эшләдем, – диде горурланып хезмәт ветераны.

Рифал хәрби хезмәттән кайтып бер ел совхозда эшләгәннән соң, агроном кыз Диния белән тормыш корып, өч бала үстерделәр. Хәзер аларның биш оныклары үсеп җиттеләр. Шәхси тормышларын да бик матур итеп алып баралар. Өйләре зәвык белән җиһазландырылган, төзек каралты кура. Элегрәк алар терлекләр,  кош-корт күп асрадылар.

Бу гаилә бик динле, ел әйләнә барлык дини йолаларны да үтәргә тырышалар. Рифалның кешелекле, ярдәмчел булуын билгеләп үтми хич мөмкин түгел. “Ул игелекле кеше, ышанычлы дус, аның белән “разведкага” барырга була”, – диләр аның турында. Аларның кияүләре дә үзләренә ошаган, эшчәннәр, булганнар, күз генә тия күрмәсен.

Шушы көннәрдә Рифал Каюмовка 70 яшь тула. Олы юбилее белән котлап, аңа тазалык, бәхетле картлык телибез.

Эдуард Исламов,

Аджим төбәгенең ветераннар 

оешмасы рәисе.